Skład Komisji Etycznej ds. Starości:
Przewodnicząca: prof. ucz. dr. hab. Ewa Podrez
Wiceprzewodniczący: prof. dr hab. Krzysztof Stachewic
Członkowie:
prof. ucz. dr hab. Piotr Duchliński
dr hab. Przemysław Strzyżyński
dr Edyta Konopczyńska
Program ramowy badań etyki do spraw starości:
Ogólnie, chcemy przede wszystkim odpowiedzieć na trzy pytania:
– jak rozumieć starość w kategoriach społecznych, psychologicznych, kulturowych, etycznych?
– jakie normy i wartości przypisać należy starości, ujętej jako pewien stan egzystencjalny ( etap życia) oraz jako podmiot społeczny ( współtworzący wspólnotę)?
– jak powinniśmy się przygotować do starości; wychowanie do starości, inicjatywy indywidualnie i rodzinne, przygotowanie systemowe: instytucjonalnie i społecznie, system zdrowotny, konieczne zmiany w podstawach kulturowych ( woluntariat) i ekonomicznych?
W warunkach późnej nowoczesności i starzejących się, europejskich społeczeństw starość nie może być traktowana w kategoriach roszczeniowości, opieki i „bezproduktywności”. To czas rozwoju, kreatywności, możliwości zaangażowania się na rzecz dobra publicznego, solidarności i tworzenia grup samopomocy. Rozwijając problematykę sztuki życia chcemy pokazać przy pomocy jakich bodźców zachęcić można ludzi starszych do społecznej aktywności, dzielenia się swoją wiedzą, tzw. miękkimi kompetencjami, nadziejami i doświadczeniem z innymi. Traktując ten okres życia zarówno jako kolejny etap oraz jako czas wielkich zmian, które zachodzą w człowieku i jego stosunku do otoczenia.
Rudymenty programu:
– eidetyka starości i próba jej fenomenologicznej eksplikacji z wykazaniem tkwiących w niej momentów normatywnych i aksjologicznych,
– przygotowanie do starości (pedagogika starości) : psychiczne, fizyczne i społeczno-kulturowe,
– dialog pokoleń, – formy aktywności osób starszych w tworzeniu wspólnot lokalnych i globalnych,
– uwarunkowania społeczne, kulturowe, wychowawcze, ekonomiczne i zdrowotne a trzy stadia rozwoju starości:
— okres aktywności zawodowej i post-zawodowej , łącznie z siecią relacji i międzyludzkich kontaktów,
— okres rehabilitacyjny i terapeutyczny,
— okres wsparcia i opieki; opieki instytucjonalnej, rodzinnej, domowej.
Szczegółowe badania prowadzone w ramach Komisji etycznej do spraw starości powinny dotyczyć:
a. jej społecznych aspektów – zjawisko agizmu, starzenie się społeczeństwa i jego dysfunkcje,
b. jej kulturowych aspektów – kulturowe figury starości w literaturze i sztuce współczesnej. Kody językowe i ich społ.-kult. konteksty,
c. jej zdrowotnych i ekonomicznych aspektów – system opieki i geriatrii, walka z chorobami dementywnymi, szeroko rozumiany woluntariat i jego szkolenie, transhumanizm i wsparcie ze strony AI,
d. jej prawnych aspektów – prawna ochrona osób starszych i ich mienia.
Program został opracowany przy współudziale wszystkich Członków Komisji.